Ten kraj jest jak żona, którą się kocha, bez której nie wyobraża się życia, ale czasem ma się jej serdecznie dosyć.

Ten kraj jest jak orkiestra bez dyrygenta.

Ten kraj jest jak białe płótno naciągnięte na ramę, czekające na swojego artystę.

Ten kraj jest jak ogród wymagający stałej pielęgnacji.

Ten kraj jest jak puszka Pandory, którą na szczęście jeszcze nikt...

Światło baraszkujące na krawędzi okna mego domu o różnych porach dnia…

Upajająca woń kwiatów sprzed podwojami miejskich kwiaciarni…

Kolor nieba przed burzÄ… letniÄ…

Egzotyka barwnych strojów ludowych na Emausie…

Urocza wielorasowość rozbrykanych kundelków na krakowskich Błoniach…

Plac na Stawach urzekający rozbuchaną merkantylnością…

Tłumy turystów...

Książka, która zafascynowała mnie ostatnio, to "Wszechświat jest tylko drogą", autorstwa ks. prof. Michała Hellera. Pozwala spojrzeć z dystansem na otaczający nas świat.

Moja wyobraźnia nie sięga tak daleko.

Ale bez względu na to kim byłabym czy mężczyzną czy kobietą

chciałabym móc realizować swoje marzenia i dać innym prawo do swojej wolności.

Chciałabym mieć odwagę myśleć.

Nigdy nie chciałam być mężczyzną. Gdybym była mężczyzną nie mogłabym urodzić dzieci. Gdybym była mężczyzną nie mogłabym obdarzyć dzieci miłością macierzyńską. Gdybym była mężczyzną "spłodziłabym syna, wybudowała dom, posadziła drzewo". Kobieta też to może.

Mężczyzna istota nieznana. Rozmijam się z męskim myśleniem, domyślać się ledwie mogę o czym myśli już obudzony, ale w momencie przebudzenia? Może to samo co kobieta, tylko dosadniej, prościej: już czwarta? (górnik); jaka pogoda? (rolnik, rowerzysta); gdzie te okulary? (okularnik); kawa! Jak dobrze, że ona już wstała (mężczyzna w związku); czy dojdę… (stary, ze słabym kranikiem); K...! (...