Moja Polska jest wielokolorowa jak wiosna na zielonej łące upstrzonej kwiatami, jak dorodne lato z łanami zbóż, ziół, ciężarna owocem, nostalgią jesieni, spokojem i burzą zimy. Moja Polska to smutek, radość, milczenie, rozmodlenie, zwątpienie, zawiedzione nadzieje, wykluczenie, przemijanie, walka i bierność. Ma twarz dziecka, matki, ojca, dziadków, sąsiadów, przyjaciół i nieprzyjaciół,...

Czarodziejki, lat im nie policzÄ™

obcas niebotyczny, pięt i czubków nie uświadczysz,

Tańczą w nich moje nogi, ręce,

Tańczą włosy, sukienka

Rosną me myśli, rosnę ja, pięknieję

dokonują cudów.

Moja wyobraźnia nie sięga tak daleko.

Ale bez względu na to kim byłabym czy mężczyzną czy kobietą

chciałabym móc realizować swoje marzenia i dać innym prawo do swojej wolności.

Chciałabym mieć odwagę myśleć.

Może to tylko stan zewnętrzny, stan naszego ciała.

Może jesteśmy z różnych okresów, wymieszani, trochę starzy, trochę młodzi. Im bardziej się starzejemy tym bardziej tracimy dorosłość, stajemy się bardziej dziećmi, nie przeceniamy pracy zawodowej, jej reżimu, pociąga nas uroda świata, światło poranka, zapach jaśminu.

Ale czy mamy odwagę pytać i odpowiadać sobie na istotne...

Trwam w zachwycie nad ogrodem od przeszło miesiąca.

Białe przebiśniegi i śnieżynki, które swoim kolorytem przedłużały zimę dawno już przekwitły. A we mnie nadal oczekiwanie na przyjście pierwszej wiosny, na jej nieśmiałe, niewinne wejście, wnoszące nadzieję.

Forsycje rozstrzeliły swe zielone warkocze zaborczo anektując teren dla żółci ale ich słońca rozświetlają już tylko moje...

Stała bezbronna wobec monumentalnych i zminiaturyzowanych formacji XVI i XVII-wiecznych, wdzierających się w jej świat wyobrażeń i doświadczeń. Nie była przygotowana na agresywny atak form, kształtów, barw, kunsztu wykonania wielotysięcznej armii, której każdy żołnierz godnie prezentował bogactwo swojego oręża. Lśniła złotem, srebrem, miedzią i emalią, rozsyłając wielobarwne błyski z brylantów...