Danuta Ilcewicz-Stefaniuk
…świat wydawał się zawsze pełen słońca. Rzadko padał deszcz. Jeśli już, to tylko w czasie wiosny i lata, a po nim zawsze przychodziła tęcza i były ciepłe kałuże. Czasami był też śnieg. Wielkie, grube płatki wirowały za oknem. I sanki. Gruzełki śniegu mocno przyczepione do ubrania.
Jadwiga Zgorzelska
…spędzałam większość czasu w towarzystwie rówieśników na podwórku. Potem dzień...
Jadwiga Zgorzelska
Czółenka, które kupiłam na wyprzedaży w Paryżu miały mi służyć przez kilka sezonów. Były zresztą przedmiotem dumy, mimo że ich skromność i „pozorna niepozorność” nie zapewniały raczej zachwytu, czy chociażby zainteresowania moich koleżanek...
Barbara Waksmańska
Sandały skórzane, mocno nadwerężone zębem czasu, bardzo wygodne, były ze mną w ciągu ostatnich lat na Krymie, w Paryżu, Rzymie...
16 maja w ramach Salonu Literackiego odbył się wernisaż wystawy pt. „Portrety literackie”, w trakcie którego zaprezentowane zostały czarno-białe fotografie portretowe polskich literatów, autorstwa Elżbiety Lempp. Premierowy pokaz zdjęć stał się również pretekstem do spotkania z Agnieszką Kosińską i Michałem Rusinkiem – wieloletnimi sekretarzami Czesława Miłosza i Wisławy Szymborskiej, rozmowę prowadziła Katarzyna Kubisiowska.
Głównym...
Komentarz do fikcyjnego doniesienia medialnego - "W listopadzie 2015 w ławach sejmowych zasiądzie 300 posłanek "
Romana Cieśla
Nastąpiły, dawno oczekiwane przez część naszego społeczeństwa, zmiany proporcji płci w polskim parlamencie. Mamy 65 procent posłanek w sejmie. Ta zmiana odzwierciedla postępujące od wielu lat tendencje wzrostu kompetencji i siły sprawczej kobiet.
Już od dawna Polki są znacznie...
Marek Walawender
Jedna strona. 10 minut pisania. O filmie dokumentalnym w reżyserii Bartosza Konopki „Królik po berlińsku”. Nie napiszę. Najwyżej mogę zasygnalizować to, o czym nie zdołam napisać.
Nie napiszę o wolności, a „Królik po berlińsku” to przede wszystkim film o wolności. Dla mnie wolność jest najważniejszą z wartości...
Jadwiga Zgorzelska
„Królik po berlińsku” – rewelacja – dokument o...
Barbara Waksmańska
Moje dzieciństwo to tak odległe czasy, że moja pamięć ma z tym kłopot. Sięganie tam pamięcią jest mało owocne. Jedno wspomnienie natomiast wraca do mnie od czasu do czasu; przygotowania do przyjścia ze szpitala mamy razem ze świeżo narodzonym młodszym bratem. Pamiętam ustawione rzędem krzesła, na których układaliśmy z tatą malownicze pagórki rozmaitych części garderoby, które to okazały się być w...
Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego
