Ma na imię Józef i zbliża się do osiemdziesiątki. Mieszka w domu na przeciwko i stanowi nieodłączny element widoku z mojego okna. Codziennie można go spotkać przed domem przy pielęgnowaniu swojego ogródka. Rozdaje uśmiechy, komplementy i pozdrowienia.

To jest bardzo dobra ustawa – jestem cała za.....

Wyobraźmy sobie taką sytuację: wchodzi młody człowiek do tramwaju z pączkiem oblanym czekoladą i obsypanym orzeszkami. Spożywa. Czekolada topi mu się pod wpływem ciepła i maże sobie jedną rękę. Właśnie zadzwonił telefon, ale żeby go odebrać musi przełożyć nadgryzionego pączka do drugiej ręki. Ma już usmarowane obie dłonie. Następnie...

Nie ma już dawnej łuny świateł, jakby mniej rodzin, a nawet kwestujących na cmentarzach. Czy to pamięć gaśnie, tradycja umiera, układ dat w kalendarzu pozwala na rozproszenie wizytujących cmentarze? Wieczór. Pora zadumy, tylko odgłosy wieczornej mszy i dźwięki organowej muzyki snują się z nielicznymi po cmentarzu. Została tylko próżność? ... wszak kwoty wydawane z okazji świąt pamięci zmarłych...

W miejscowości, w której pracujemy trafiamy na dwóch francuskich księży, a ściślej księdza i zakonnika z zakonu Braci Białych. Obydwaj pracują w miejscowych szkołach. Jeden jako matematyk drugi jako nauczyciel języka francuskiego. Wiedząc, że jesteśmy katolikami zapraszają nas na mszę świętą. To nasza pierwsza msza w kraju muzułmańskim. Niedziela to dzień powszedni dla miejscowych dlatego...

Zapach, który zawsze przypomina mi pierwszą podróż do Francji - lawenda, jednak nie budzi moich skojarzeń z fioletowymi polami, ale malowniczą restauracją przy drodze do Lyonu. Za zapachem lawendy idą kolejne, tymianku i bazylii, i obrazy wypielęgnowanego miasteczka, tak kontrastowego z tym co zostawiłam w Polsce. Cisza, spokój, nieznana mi atmosfera poczucia bezpieczeństwa i sytości.

Miałam okazję zawitać do Portugalii w okresie przed otwarciem granic i urealnieniem waluty. W kraju, nie powiem, dawałam upust miłości do wysokich obcasów, ale wyboru zbytniego nie miałam, więc i dylematów mniej, a tu w Lizbonie szaleństwo. Buty to moja podstawowa słabość babska, nie mogłam się oprzeć i z mojego towarzysza podróży uczyniłam męczennika wystaw. Nieskończone witryny sklepowe...