Zodiak

Wybrałem Marka Twaina, chociaż niejaki Woody Allen urodził się dokładnie tak jak ja 1 grudnia. Twain mnie jednak interesuje znacznie bardziej niż Allen.

Mark Twain, właściwie Samuel Langhorne Clemens urodził się 30 listopada 1835 roku. Satyryk, humorysta, wolnomularz, zwany „ojcem amerykańskiej literatury”. Musiał przerwać naukę i rozpocząć pracę zarobkową w wieku 12-tu lat. Najpierw w drukarni jako chłopiec na posyłki a później zecer. Następnie zdobył uprawnienia pilota parostatków i pływał po Missisipi. To wtedy, najprawdopodobniej, przyjął pseudonim Mark Twain, co w żargonie pilotów parowców rzecznych oznacza „zaznacz dwa” (chodzi o sążnie głębokości).

Później pracował w kopani srebra i był poszukiwaczem złota. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze próby dziennikarskie. W 1865 r. wydrukowano jego opowiadanie: „O sławnej skaczącej żabie z Calaveras”, co poskutkowało angażem. Wyruszył jako korespondent dwóch gazet statkiem do Europy z grupą amerykańskich turystów. Z tej podróży pochodzi książka „Prostaczkowie za granicą”. Później podróżował po stanach jako prelegent. W roku 1870 ożenił się i osiedlił w Buffalo a później Hartford, wtedy też rozpoczęła się jego właściwa kariera pisarska.

W 1872 r. pisze „Pod gołym niebem”, w 1873 „Pozłacany wiek”, w 1876 „Przygody Tomka Sawyera”, w 1884 „Przygody Hucka Finna” oraz „Życie na Missisipi”. Później „Książę
i żebrak”, „Jankes na dworze króla Artura”. W 1893 r. Mark Twain wpadł w kłopoty finansowe, gdyż zbankrutowało przedsiębiorstwo wydawnicze, w które zainwestował 200 tyś. dolarów. Wyruszył wtedy w tourne objazdowych odczytów po USA i Europie, co pozwoliło mu spłacić długi. Mark Twain pisał też wiele małych form, w których zajmował się głównie krytyką amerykańskiej rzeczywistości. W 1904 r. np. zarzucił Teodorowi Roosveltowi, że wygrał wybory skutkiem przekupstwa.

Mark Twain w pewien szczególny sposób związany był z Polską i Krakowem. W 1898 r. zainteresował się osobą Jana Szczepanika. Pisał o nim w jednym ze swoich opowiadań, później odwiedził go w Wiedniu. W swoich dziennikach zapisał treść rozmów ze Szczepanikiem i napisał o nim jeszcze dwa artykuły. Jan Szczepanik (1872 – 1926), nieślubne dziecko, sierota, wychowywany przez dziadków, ciotki, później został nauczycielem i wynalazcą zwanym „polskim Edisonem” lub „galicyjskim geniuszem”. Wiele jego wynalazków dotyczyło fotografii barwnej i telewizji. Szczepanik miał swoje związki z Krakowem. Uczył się w seminarium nauczycielskim w Krakowie. Zatrudnił się też w „Magazynie aparatów fotograficznych” Ludwika Kleinberga, który mieścił się na rogu Floriańskiej i Św. Tomasza. Później przeniósł swoją działalność do Wiednia, gdzie zetknął się z Twainem.

Mark Twain miał czworo dzieci.  Zmarł 21 kwietnia 1910 r.

Twain jest autorem wielu błyskotliwych sformułowań. Najsłynniejsze to chyba odpowiedź na przedwczesny nekrolog: „Wiadomość o mojej śmierci była przesadą”.