Dodaj komentarz

Rok 1971 był dla księdza Władysława znaczącym. Czuł nadchodzące zmiany. Oczekiwał ich nawet, zmęczony niechęcią nowego proboszcza Kościoła Wszystkich Świętych w Krościenku nad Dunajcem. Główną przyczyną tej niechęci był mir jaki miał wśród parafian ceniących go za empatię, umiejętność słuchania i pomoc jakiej udzielał potrzebującym. Znał tu prawie wszystkich. Bardzo lubił i cenił sobie pracę z dziećmi i młodzieżą. W latach 50-tych współtworzył pierwsze grupy Oazowe. Przy ich organizacji i prowadzeniu poznawał wielu młodych ludzi. Do dziś utrzymuje z wieloma z nich kontakt a z niektórymi wręcz się przyjaźni.

W kwietniu 1973 roku, ksiądz Władysław zostaje wikariuszem w parafii Św. Wojciecha BM i Podwyższenia Krzyża św. W Rożnowie. Sposób, w jaki został przyjęty przez nowego przełożonego potwierdza obawy księdza Władysława, że został już zarekomendowany przez Proboszcza z Krościenka. W nowym miejscu ks. Władysław angażuje się w pracę duszpasterską ze zdwojoną energią. Jego wysiłki przynoszą szybko rezultaty. Podobnie jak w Krościenku jest ubóstwiany przez parafian, mniej przez przełożonego.

Rok 1976 Ksiądz Władysław zostaje przeniesiony do Parafii Matki Bożej Bolesnej w Limanowej. Zostaje serdecznie przywitany przez proboszcza i poinformowany o negatywnej opinii z Rożnowa, która go wyprzedziła. Wraz z tą informacją ks. Władysław dowiaduje się, że proboszcz sam wyrabia sobie zdanie o ludziach i ta opinia nie ma dla niego znaczenia. Ksiądz Władysław rozpoczyna pracę w Limanowej, a w kraju zamieszki i strajki zapoczątkowane w Radomiu. Czas trudny dla całego społeczeństwa, również kapłanów. Ks. Władysław poza swymi obowiązkami kapłańskimi coraz bardziej angażuje się w pomoc poszkodowanym i prześladowanym przez milicję i SB. Często wyjeżdża do Krakowa, nawiązuje kontakty z członkami KOR-u.

W dniu 15 maja 1977 roku ks. Władysław uczestniczy w poświęceniu przez ks. Kardynała Karola Wojtyłę Arki Pana w Nowej Hucie. Przy tej okazji poznaje osobiście późniejszego Papieża. Jest pod wielkim wrażeniem Jego osobowości. To spotkanie ma istotny wpływ na dalsze życie ks. Władysława, który od kilku lat przeżywa kryzys wiary. Rozważa nawet wystąpienie ze stanu kapłańskiego. W czerwcu 1979 podczas pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski uczestniczy w mszy odprawianej przez Papieża na Krakowskich Błoniach. Jest to dla niego wielkie przeżycie. Po mszy wraca do Limanowej. Czuje się tu dobrze. Jest lubiany i ceniony nie tylko przez parafian, ale i przez Proboszcza. Ma, więc dużo pracy w Parafii a także poza nią w różnych miejscach w kraju. Wielu z jego dawnych uczennic i uczniów, dorosło zakłada rodziny i proszą go o danie ślubu, czy też ochrzczenie dziecka. W kolejnych latach ks. Władysław angażuje się coraz bardziej w pomoc prześladowanym opozycjonistom. Często wśród nich trafia na swoich wychowanków. Szczególnie trudnym okresem są dla niego lata od 1980 do 1983. Okres strajków na Wybrzeżu i stanu wojennego. Jego aktywność poza parafią zwraca uwagę SB, która zaczyna się nim interesować. Rezygnuje z pewnych zajęć, tym bardziej, że zaczyna mieć problemy zdrowotne. Kolejne lata to praca w Parafii, wyjazd do Rzymu na leczenie. Po czterech latach powrót do Polski z zaleceniem oszczędnego trybu życia. Trudne to zalecenie do zrealizowania dla ks. Władysława. Podczas choroby i leczenia przekonał się jak wielu ludziom jest bliski i jak jest dla nich ważny. Trzeba to teraz oddać. Z dnia na dzień następują zmiany Okrągły Stół, pierwsze wolne wybory to czas nowych wyzwań i intensywnej pracy.