Znalazła się znowu w tym pokoju. Jego wygląd się zmieniał, ale w jej świadomości to był ten sam pokój i tych dwoje ludzi w nim, kobieta i mężczyzna, a właściwie chłopak, którego kochała, a teraz wstydziła się. Była stara, bezzębna z pomarszczoną, skurczoną twarzą i niechlujnie farbowanymi siwymi włosami, a mimo to zadała mu nieśmiało to absurdalne pytanie, „Co będzie z nami?”.

...

Znalazła się znowu w tym pokoju. Jego wygląd się zmieniał, ale w jej świadomości to był ten sam pokój i tych dwoje ludzi w nim, kobieta i mężczyzna, a właściwie chłopak, którego kochała, a teraz wstydziła się. Była stara, bezzębna z pomarszczoną, skurczoną twarzą i niechlujnie farbowanymi siwymi włosami, a mimo to zadała mu nieśmiało to absurdalne pytanie, „Co będzie z nami?”.

...

Anna Marek

Przyjechała do domu późnym wieczorem. Wreszcie zaczęły się wakacje, cieszyła się na nie, marzyła o spokojnych dniach przesuwających się niespiesznie jak paciorki różańca, potrzebowała odpoczynku. Ale to wszystko potem, teraz rankiem musiała jak najszybciej wyjść z domu, zobaczyć swoje miasteczko, sprawdzić co się zmieniło i przywitać się z nim.

W pośpiechu połknęła...

Wstała niewyspana, machinalnie włączyła radio. Spiker czytał komunikat o ogłoszonym konkursie radiowym na opowiadanie, którego tematem mieli być bohaterowie codzienności. Parsknęła śmiechem. Wyobraźnia podsunęła jej obraz galopujących topornych postaci, żniwiarki i robotnika ściganych przez mocarnego górnika, to wszystko w slapstickowym tempie starego kina. Czyżby nasze zwyczajne życie znowu...

Turystka

Uf, ależ się zmęczyłam. Jest gorąco i nawet te obłoczki na niebie nie dają wytchnienia od palącego słońca. Dobrze, że są kamienne ławki pod pomnikiem i można na nich usiąść. Ciekawa jestem, kto to taki, ten płaszcz, włosy i mina. Pewnie dziewiętnastowieczny poeta, może jak nasz Schiller. Mogłabym zerknąć do przewodnika, ale nie chce mi się. To wszystko tutaj wygląda trochę...

Jako trzynastolatka przeczytałam „Annę Kareninę” Lwa Tołstoja, była dla mnie fascynującą opowieścią o miłości nieznanej. Pełnej cierpienia, wyrzeczeń, cudownych chwil okupionych smutkiem i rozpaczą, aż do ostateczności usunięcia się z życia tych, których kochamy dla ich dobra. Do samozagłady. Dzisiaj myślę, że ten rodzaj uczucia romantycznego, wzniosłego i pełnego poświęcenia naprawdę zaważył...