Gdybym była mężczyzną

Mężczyzna istota nieznana. Rozmijam się z męskim myśleniem, domyślać się ledwie mogę o czym myśli już obudzony, ale w momencie przebudzenia? Może to samo co kobieta, tylko dosadniej, prościej: już czwarta? (górnik); jaka pogoda? (rolnik, rowerzysta); gdzie te okulary? (okularnik); kawa! Jak dobrze, że ona już wstała (mężczyzna w związku); czy dojdę… (stary, ze słabym kranikiem); K...! (dosadnie) znów zaspałem (sąsiad za ścianą)…

Gdybym była mężczyzną… zachowywałabym się tak, jak mój ojciec, który, nie krępując się dziećmi, uwielbiał mamę, każdym słowem i gestem; co nie przeszkadzało mu m.in. oczekiwać na podanie posiłku. Sam, nawet głodny, nie ukroił kromki chleba, bo miał w domu cztery kobiety.

Na ulicy patrzyłabym kobietom, w pierwszej kolejności, na nogi, potem na piersi, a u starszych interesowałyby mnie ręce, zapisana w nich historia i ich stosunek do życia.