„D z i ę k u j ę”
To słowo, które coraz rzadziej słyszę w naszej „zabieganej” codzienności, a którego tak bardzo brakuje we wzajemnych relacjach między ludźmi.
Słowo, - takie „przytulne”, ciepłe, odwołujące się do uczucia wdzięczności, za dobro uzyskane od innych ludzi…
„Dziękuję”, - wymawiane z uśmiechem, prawie półszeptem - to „ słowo- klucz”, które przybliża i otwiera drzwi do bycia z drugim człowiekiem.
Magiczne słowo, wywołujące wspomnienia.../ … mama, ucząca nas, - dzieci wymawiać je na koniec wspólnego posiłku; - z szacunku dla innych/…
Dziś słyszę „dziękuję”, - gdy pochylam się nad łóżkiem Mamy…
I choć głos coraz słabszy, słowo tym większą ma moc; - wspiera, dodaje sił i odwagi na dalszą drogę,- razem…
„Dziękuję”; - słowo, które nic nie kosztuje, a jest na wagę złota.
Dziękuję.