Jadwiga Goraj. Wiersze

W czterech odrapanych ścianach

Zawieszonych oknami w mgle i szarości jesieni

Nad Å‚awkami w uczniowskie groteski

Nad głowami skłębionymi chaosem

Lub zjeżonymi buntem

Rozbłysnął świat mityczny Schulza

I stał się Sierpień.

W ogrodzie kart zrywaliśmy

Czarne od dojrzałości wiśnie

I morele o złotym miąższu

Z rdzeniem słonecznych

Długich popołudni

A tuż przed przerwą się pojawił

Samarytanin z chorym na osiołku

I wszyscy biegliśmy na pomoc.