Starość zaczyna się…

2012-12-05 12:48

Jadwiga Jamińska

Starość zaczyna się kiedy przestajemy się bawić. Kiedy wypełniamy życie – godziny, dni, tygodnie – rutynowymi zajęciami, które nas nie cieszą, przymuszamy się do obowiązków, gaśnie w nas spontaniczność i zainteresowanie światem, tym co może nas spotkać po wyjściu z domu.

Przed starzeniem broni nas działanie w grupie o różnych zainteresowaniach. Najlepiej żeby były w niej nie tylko osoby w podobnym, średnim czy starszym wieku, ale też młodsi od nas i całkiem młodzi. Pozwólmy im traktować nas jak rówieśników, zwracać się do nas po imieniu, przez „ty”.

Nie przejmujmy się dolegliwościami i ograniczeniami fizycznymi, bo jest wiele młodych osób z niepełnosprawnością, które potrafią się cieszyć życiem i korzystać z rozrywek. Prof. Walery Goetel, w swojej książce Pod znakiem optymizmu, zapisał słowa górala:

„Panie, ja nie tyle stary co dawny”.

Krystyna Chmielińska

„Starość to nie koniec, starość to żniwa”.

Ernest Bloch

Żniwa, to najbogatszy okres, zbieramy plony, mamy obfitość wszelkich dóbr z których możemy korzystać. Oczywiście nie chodzi o dobra materialne. Tak właśnie widzę ten okres życia, gdy po intensywnej pracy zawodowej, odchowaniu dzieci, przychodzi czas zasłużonej emerytury i wówczas można zacząć korzystać i czerpać garściami z plonów przeżytych lat, czy to starość?

Chyba nie, a jeżeli tak to zależy od nas samych jak to rozumiemy. Dla mnie jest to dobry i pełen bogatego życia okres. Okres gdy nabrałam dystansu do wielu spraw, złagodniałam, jestem o wiele bardziej tolerancyjna dla innych, ale i dla siebie też. Korzystam pełnymi garściami ze wszystkiego co mi ten świat oferuje. Mam po prostu chęć na życie. Nie zastanawiam się ile mam lat, czy mi coś wypada czy nie, cieszy mnie każdy zaczynający się dzień i bardzo lubię mój kalendarz pełen rozpisanych ciekawych zajęć, spotkań, programów. Właśnie dlatego nie wiem kiedy zaczyna się starość, chyba jeszcze nie teraz…