Jadwiga Goraj. Wiersze
Jesień
Żywiczne krople słów
Z samego wnętrza chwili
W bursztynie wiersza zaklęty motyl – wzruszenie
To jesienny mgłą przydymiony pejzaż
Burza zrudziałych włosów drzew
Rozwiewanych na wszystkie strony świata.
Słodycz ostatnich chłodem skarbowanych śliwek,
Gorzka mądrość chryzantem spieszących się
By zakwitnąć przed zimą.
