Magiczny Kraków

Na hasło „Magiczny Kraków” w wyszukiwarce Google na pierwszym miejscu pokazuje się oficjalny serwis miejski miasta Krakowa w internecie. Widzę w tym pewną sprzeczność: bo skoro oficjalny, to na pewno nie magiczny. Władze miasta skwapliwie wykorzystują to szczególne określenie i te cechy Krakowa, które na pewno nie mają nic wspólnego z oficjelami, a nawet powstały na skutek opozycji, lub przynajmniej niechęci wobec władz miasta i całego kraju. Tak na przykład, jak to było z Piwnicą pod Baranami.

Ale magia Krakowa zaczęła powstawać już kilka wieków wcześniej. Tworzyli ją wybitnie uzdolnieni ludzie: architekci, artyści, twórcy kultury, no i niektórzy władcy też - trzeba przyznać. Dla mnie osobiście magia Krakowa jest bardzo płynnym i nieuchwytnym określeniem. Myślę, że każde stare i piękne miasto ma swoją magię.

Wychowałam się na dalekich przedmieściach Krakowa i każda wyprawa „do miasta” była niezwykle ciekawa i atrakcyjna, nawet gdy celem był tylko zakup butów, czy płaszcza. Najbardziej magiczny dla mnie był zawsze Rynek Główny. Moja mama lubiła robić zakupy odzieżowe w domu towarowym na rogu Wiślnej i Anny. Potem zwykle szłyśmy przez Rynek, Floriańską na Stary Kleparz, aby kupić coś absolutnie świeżego i dobrego do jedzenia. Obarczone zakupami wracałyśmy tramwajem nr 8 do Borku Fałęckiego, a ja z okien tramwaju oglądałam interesujące mnie niezmiennie magiczne widoki. Pamiętam ścianę i narożnik kaplicy Myszkowskich Kościoła Dominikanów, o którą nieomal ocierał się tramwaj jadący w kierunku placu Wszystkich Świętych (i nadal się ociera). Następnie fasada kina Wanda z niezwykłym, bajkowym malowidłem nad wejściem. Potem zakręt pod Wawelem i magiczny właśnie widok na zamek. Dwa przystanki dalej plac Wolnica z ciekawym budynkiem byłego Ratusza Kazimierskiego. Za chwilę przejazd nad Wisłą mostem Piłsudskiego z pięknymi metalowymi konstrukcjami. No a potem Podgórze, już mniej ciekawe. Dopiero teraz, w XXI wieku, centrum Podgórza dołącza do magicznego miasta. Dalsze peryferie miasta, już za obecnym Rondem Matecznego były raczej szare i nudne. Ale okolice ronda, dawniej zwykłego skrzyżowania, były jednak ciekawe z powodu pobliskiego zakładu przyrodoleczniczego. Chyba jeszcze rodzice opowiedzieli mi o Antonim Matecznym, który ok. 1900 roku odkrył tutaj źródła wód mineralnych o dużej zawartości siarki. No i pan Mateczny zbudował w tym miejscu zakład kąpielowy. W latach 90. korzystałam z dobrodziejstw tego zakładu. Wydaje mi się niezwykłym fakt powstania nieomal sanatorium na obrzeżach miasta i to w jego przemysłowej dzielnicy.

Magia Krakowa w moim odczuciu jest podzielona na dwa obszary: ten oczywisty związany z architekturą i wysoką kulturą, typową dla naszego miasta i ten prywatny, składający się z drobnych elementów kolekcjonowanych i zapamiętanych w ciągu kilkudziesięciu lat mojego życia i zamieszkiwania w Krakowie.

Do tych pierwszych oprócz Rynku i Wawelu należą np.: Planty; stary budynek mojej uczelni, czyli gmach dawnego schroniska dla chłopców Fundacji Aleksandra Lubomirskiego przy ulicy Rakowickiej 27 oraz malowniczy zalew na Zakrzówku. Natomiast do tych prywatnych zaliczam: zielone okolice mojego rodzinnego osiedla przy ulicy Żywieckiej; niektóre miejsca w podgórskim Parku Bednarskiego, w pobliżu którego było moje liceum; fascynujące widoki na miasto z lotu ptaka oraz pewną ławkę na bulwarach wiślanych.