Moja Polska

9.05. piątek

Dziś pierwsza była pani Zosieńka. Wybiegła z domu narzucając przeciwdeszczowy płaszcz w kratkę bezpośrednio na pidżamę. Pies, ze smyczą w pysku, czekał kiedy skończy ze mną rozmawiać.

- Kochaniutka moja, jeszcze chwila spaceru i poczytam moje ploteczki. To da mi pani „Ekspresiak” i papieroski. Nerwowa się zrobiłam – synuś maturę zdaje, na studia się wybiera – zabronić mu nie mogę, bo zdolny, ale czy te kolejne lata nauki nie warto byłoby na jakiś zawód poświęcić. Albo wojsko. Tam przynajmniej praca pewna, mieszkanie i nie musiałby długo na emeryturę czekać.

- Pani Zosiu, niech się chłopak uczy i do języków się przykłada. Korzysta ze wszelkich możliwości jakie się przed młodymi otworzyły. Na stypendium gdzieś wyjedzie – świat zobaczy, horyzonty poszerzy. Tylko niech dobrze przemyśli wybór, bo na przykład po takiej filozofii – co mu przyjdzie z umiejętności logicznego myślenia i poznawania prawdy – jak będzie pracował poniżej kompetencji...

- Ja, wie pani – tym młodym teraz zazdroszczę. Tylko w „demoludach” byłam.

Pies się znudził i tyle było naszego plotkowania.

Ale zaraz potem pojawił się pan Stanisław. Zawsze elegancki, szarmancki – od czasu, kiedy owdowiał – sam prowadzi dom, gotuje, dba o siebie i jest na bieżąco we wszystkich sprawach. Raz w tygodniu odwiedza bibliotekę.

Ruchu jeszcze nie było – to mogliśmy wymienić kilka spostrzeżeń o polityce i sporcie.

- Pani Sabino, głosować iść trzeba, bo u nas to jeszcze to referendum będzie.

- Panie Stanisławie - ale na kogo ?

Przecież jak czytam o tych kandydatach – zęby mnie bolą. Większość z nich jedzie tam - Unię rozwalać – a wszyscy po pieniądze. Posiedzą, głowami pokiwają – a kasa leci.

- Tyle różnych dziwnych wydarzeń wiąże się z tymi wyborami. Te spoty reklamowe !!! Wczoraj czytałem, że kandydatka z naszego okręgu ma tak długie nazwisko wypisane na banerze, który osiemnastu wolontariuszy nosi po miastach i miasteczkach – że w Tarnowie ich wylegitymowano – bo od 15 osób to jest już zgromadzenie …..

- Ale głosować trzeba – bo mniej rozumni od nas zadecydują !!

- A przy okazji zapytam – co pan myśli o tej naszej olimpiadzie ? Chciałby pan, żebyśmy mieli ?

- I tak w telewizji oglądam – to dla mnie bez różnicy. Pewnie, że takie obiekty olimpijskie zostają i młodzież miałaby gdzie trenować – ale trzeba je też utrzymać.

Tylko jak górale dalej będą w Poroninie budowę „zakopianki” blokować – to jak kibice dojadą? I jak trafi się taka zima jak ta ostatnia – to transport śniegu nas zrujnuje. Tyle jest innych potrzeb.

Trzeba się cieszyć, że nam za chwilę halę widowiskową otworzą – bo w niej nie tylko imprezy sportowe, ale i koncerty będą. Sam się wybiorę, jak ktoś ciekawy przyjedzie.

I maraton za kilka dni mamy. To też wielka promocja miasta – prawie osiem tysięcy uczestników już się zgłosiło.

- Tak, pozamykają ulice i cały tydzień będę wysłuchiwać – jaki to był paraliż miasta.

- Proszę nie ulegać tej modzie: narzekania na wszystko. Widziałem na własne oczy maratony w Atenach i Paryżu. Też zamykają ulice - w Paryżu - to w samym centrum.

Ale ilu jest tam kibiców – na całej trasie - nie można się przecisnąć, żeby biegaczy zobaczyć. Dla nich to jest prawdziwe święto sportu. Są dumni, że mają taką imprezę, kibicują, wspierają....

A zresztą to i tak jest w niedzielę – ruch mniejszy – tylko niektórzy zachowują się tak jakby nic nie wiedzieli i nagle muszą właśnie tymi samymi ulicami jechać – przecież trasa jest w każdej lokalnej gazecie i internecie....

Zbliża się brazylijski mundial i zamiast cieszyć się okazją zobaczenia imprezy na dobrym poziomie – liczymy od ilu tygodni Jerzy Janowicz nie wygrał meczu w turnieju... Sam przyłapuje się, że poddaje się temu myśleniu : „im gorzej – tym lepiej” ?? Dziwni jesteśmy...

W tym momencie pojawiła się pani Anna. O tej porze to jej jeszcze nigdy nie widziałam. Artyści wysypiają się do południa.

- Wy tu sobie państwo pogaduszki urządzacie – a na Placu Czerwonym jedenaście tysięcy gardeł krzyczy : Ura, ura, ura !! Świat się zmienia, ludzie się zmieniają – a tam od 69 lat tak samo uroczyście obchodzą Dzień Zwycięstwa. Tylko Ukrainy szkoda.

Proszę mi odłożyć wszystkie dzisiejsze gazety i tygodniki – odbiorę po próbie.

Wnuczka mi się urodziła !!! Piękny dzień wybrała sobie na urodziny...

- To gratulacje....

I tyle ją widzieliśmy. Ona zawsze w pośpiechu i na szpilkach.

10.05. sobota

Rano pusto.

I nawet Zosieńka się wysypia. Może syn oderwał się od wkuwania i poszedł z psem na spacer.

Pan mecenas Małachowski podjechał na rowerze – w stroju sportowym i sweterku zarzuconym na ramiona. Na taki strój pozwala sobie tylko w soboty..Cały tydzień urzędowo – garnitur i krawat. Nie jest taki nieprzystępny na jakiego wygląda. Ale zdarza się, że odpowie – pogadamy po zakończeniu procesu.

A gazety to tylko poważne mu zostawiam. Często odbiera je dopiero po pracy.

- Chusteczki higieniczne poproszę i wodę mineralną niegazowaną...

- Panie mecenasie – XXI wiek a dziecko u znachora leczyli i zagłodzili...

- Pani Sabino, głupich nie sieją – sami się rodzą.

- I co teraz będzie ?

- Jak to co – wlokło się będzie, znachora znajdą – a rodziców na obserwację do Kobierzyna wyślą.

I pojechał....

I nic ciekawego się nie działo - jak to w sobotę. Raz na czas ktoś po program telewizyjny albo bilet wpadł. Tuż przed samą czternastą, jak już kraty zasuwałam - przybiegła pani Ania.

- Ma pani dla mnie ten zestaw?

- Pewnie, tylko po co pani tyle makulatury?

- Dla mojej wnuczki. Pani wie co się wydarzyło w dniu pani urodzin?

- No, ja się urodziłam...

- Tak, to było najważniejsze, - ale w kraju i na świecie?

- Nie.

- A widzi pani – ja teraz zapakuję te gazety w pudełko z karteczką - „otworzyć za 18 lat” To będzie taki prezent od babci. Może się zdarzyć, że już wtedy nie będzie takich papierowych gazet – wszyscy będą czytać wiadomości w internecie albo innym urządzeniu. I książki też będą czytać tylko z ekranu. A ja lubię zapach świeżo wydanej książki. Wczoraj wnukowi czytałam „Jak zostałam wiedźmą” Masłowskiej – dla niego jeszcze za trudna – ale obrazki mu się podobały...

- To widzę, że chce pani przygotować taką „kapsułę czasu”...

- I miejsca.

Moja wnuczka przyszła na świat w Dordrechcie – chciałabym, żeby wiedziała, że w dniu jej urodzin taka była Polska – właśnie...