Warsztaty

Temat: Podróże, które odmieniają – o prozie Andrzeja Stasiuka.

Czytamy fragment z książki „Wróg” Moja opinia na podstawie fragmentu z książki.

Porównanie przyszłości-przeszłość. Przyszłość, jako wielka próżnia, czyli nieprzewidywalność zdarzeń. To jest właśnie nasza bezradność na przyszłe zdarzenia, które są od nas niezależne.
 

Przeszłość natomiast utrwalona została w naszym obrazie wyobraźni, w pamięci. Opis wskazuje, jak bardzo ważną sprawą jest pamięć. W niej to powstały obrazy z przeszłości, towarzyszące im przeżycia tworzą historię minionego okresu. Zwłaszcza w samotności, w odosobnieniu powracamy do wspomnień, które wypełniają ciszę. Wówczas bardzo intensywnie doceniamy wspomnienia, które stają się żywe i tak pozostają. Przeszłość jest nam wierna, nigdy nas nie opuszcza dopóki trwa pamięć.

Ćwiczenie 1: Pamięć (czas 10 min.)

Pamięć tak ważna na każdy czas naszego życia. Od chwili istnienia naszego uczymy się wykorzystywać pamięć. Każde nasze słowo, każdy nasz ruch w umiejętnościach zarejestrowany jest w pamięci. Ważna jest w dzieciństwie, w młodości w edukacji, ale szczególnie w życiu po spełnieniu obowiązków życia, jak wychowanie dzieci, praca, pozostajemy ze zmniejszonymi możliwościami sprawnościowymi i fizycznymi. Wówczas wracamy pamięcią do wspomnień. Tak bardzo ważna jest akceptacja otoczenia umożliwiająca osobom w wieku seniora kontaktu z rówieśnikami, którzy również wracają do wspomnień. Przykładem jest nasza „SAGA”, utworzone grupy wymieniające się wiedzą, przykładem, doświadczeniem. To czas wspomnień oparty na naszej pamięci. Ze wspomnień wywodzi się twórczość. By trwała - wymaga zapisu, więc utrwalamy, piszemy, co pamiętamy, by pokolenia pamiętały o nas. W zapisach przedłużamy własną żywotność. Pamięć dla Pamięci.

Ćwiczenie 2: Temat: Tęskni się do rzeczy głupich. Nawet, gdy jest się mądrym. Wtedy najbardziej.

Tęsknota do rzeczy głupich wynika ze wspomnień. Sprawy jak również marzenia niejednokrotnie nieprzemyślane w wykonaniu dziecięcym czy też młodzieńczym, są spontaniczne, ufne w swej roztropności też ryzykowne. Mają zawsze bardzo ważne wówczas dla nas wartości. Niejednokrotnie pozostające tylko w marzeniach, niezrealizowane. Gdy jednak spojrzymy na życie mając wykształcenie, doświadczenie i mądrość życiową, a zwłaszcza w wieku seniora, wtedy zupełnie inaczej postrzegamy poszczególne incydenty naszych decyzji, naszych marzeń. Ożywione wspomnienia czasu przeszłego tworzą obraz zdarzeń, wydarzeń. Wspominając uśmiechamy się z myślą „ale to było głupie”. Jednak tęsknota ogarnia nas za tą ufną beztroską dziecięcą, czy też młodzieńczą wyobraźnią w słuszności zachowań, które wtedy nie były niczym uwarunkowane a miały tak bardzo ważny wymiar. Dlatego jako seniorzy tęsknimy za tym uczuciem pełnym ufności, wiary i miłości, z których wywiodły się rzeczy może nie tyle głupie, co nierozważne, ale zawsze beztroskie w zaufanie do świata i ludzi.